گزیدهٔ غزل ۳۹
دلـبـرا عمریست تا من دوست می‌دارم ترا
در غمت می‌سوزم و گفتن نمی‌یارم ترا
گزیدهٔ غزل ۴۰
تا نظر سوی دو چشم تست یاران ترا
کـی بـود بـیـکـاری آن مـردم شـکاران ترا
گزیدهٔ غزل ۴۱
خـبـرت هـسـت ؟ که از خویش خبر نیست مرا
گــذری کــن کــه زغــم راه گـذر نـیـسـت مـرا
گر سرم در سر سو دات رود نیست عجب
ســـرســوای تــو دارم غــم ســرنــیــســت مــرا
بــی‌رخــت اشــک هــمــی بــارم و گــل مـی‌کـارم
غـیـر ازیـن کـار کـنـون کـار دگـر نـیـسـت مـرا
درباره این سایت